Σε ένα εργαστήριο, λαμβάνονται τακτικά δύσκολες αποφάσεις για να καθοριστεί ο καλύτερος τρόπος διεξαγωγής κρίσιμων πειραμάτων και δοκιμών. Με την πάροδο του χρόνου, οι άκρες των πιπετών έχουν προσαρμοστεί ώστε να ταιριάζουν σε εργαστήρια σε όλο τον κόσμο και παρέχουν τα εργαλεία ώστε οι τεχνικοί και οι επιστήμονες να έχουν τη δυνατότητα να κάνουν σημαντική έρευνα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα καθώς η COVID-19 συνεχίζει να εξαπλώνεται σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι επιδημιολόγοι και οι ιολόγοι εργάζονται όλο το εικοσιτετράωρο για να βρουν μια θεραπεία για τον ιό. Φιλτραρισμένες άκρες πιπετών από πλαστικό χρησιμοποιούνται για τη μελέτη του ιού και οι κάποτε ογκώδεις, γυάλινες πιπέτες είναι τώρα κομψές και αυτοματοποιημένες. Συνολικά 10 πλαστικές άκρες πιπετών χρησιμοποιούνται για την εκτέλεση ενός μόνο τεστ COVID-19 αυτήν τη στιγμή και οι περισσότερες από τις άκρες που χρησιμοποιούνται τώρα διαθέτουν ένα φίλτρο που υποτίθεται ότι μπλοκάρει το 100% των αερολυμάτων και αποτρέπει τη διασταυρούμενη μόλυνση κατά τη δειγματοληψία. Αλλά πόσο ωφελούν πραγματικά αυτά τα σημαντικά πιο ακριβά και περιβαλλοντικά δαπανηρά άκρα τα εργαστήρια σε όλη τη χώρα; Θα πρέπει τα εργαστήρια να αποφασίσουν να εγκαταλείψουν το φίλτρο;
Ανάλογα με το πείραμα ή τη δοκιμή που εκτελείται, τα εργαστήρια και τα ερευνητικά κέντρα θα επιλέξουν να χρησιμοποιήσουν είτε μη φιλτραρισμένες είτε φιλτραρισμένες άκρες πιπέτας. Τα περισσότερα εργαστήρια χρησιμοποιούν φιλτραρισμένες άκρες επειδή πιστεύουν ότι τα φίλτρα θα αποτρέψουν τη μόλυνση του δείγματος από όλα τα αερολύματα. Τα φίλτρα θεωρούνται συνήθως ως ένας οικονομικά αποδοτικός τρόπος για την πλήρη εξάλειψη ιχνών ρύπων από ένα δείγμα, αλλά δυστυχώς αυτό δεν ισχύει. Τα φίλτρα με άκρες πιπέτας από πολυαιθυλένιο δεν αποτρέπουν τη μόλυνση, αλλά αντίθετα επιβραδύνουν μόνο την εξάπλωση των ρύπων.
Ένα πρόσφατο άρθρο της Biotix αναφέρει: «[η λέξη] φράγμα είναι λίγο λανθασμένη για ορισμένες από αυτές τις άκρες. Μόνο ορισμένες άκρες υψηλής ποιότητας παρέχουν ένα πραγματικό φράγμα στεγανοποίησης. Τα περισσότερα φίλτρα απλώς επιβραδύνουν την είσοδο υγρού στον κύλινδρο της πιπέτας». Έχουν διεξαχθεί ανεξάρτητες μελέτες που εξετάζουν εναλλακτικές λύσεις στα φίλτρα άκρων και την αποτελεσματικότητά τους σε σύγκριση με τις άκρες χωρίς φίλτρο. Ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Journal of Applied Microbiology, Λονδίνο (1999) μελέτησε την αποτελεσματικότητα των άκρων φίλτρου πολυαιθυλενίου όταν εισάγονται στο άκρο του ανοίγματος του κώνου της άκρης της πιπέτας σε σύγκριση με τις άκρες χωρίς φίλτρο. Από τις 2620 δοκιμές, το 20% των δειγμάτων έδειξε μόλυνση από μεταφορά στη μύτη της πιπέτας όταν δεν χρησιμοποιήθηκε φίλτρο και το 14% των δειγμάτων μολύνθηκαν διασταυρούμενα όταν χρησιμοποιήθηκε άκρο φίλτρου πολυαιθυλενίου (PE) (Σχήμα 2). Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι όταν ένα ραδιενεργό υγρό ή πλασμιδιακό DNA διοχετεύτηκε με πιπέτα χωρίς φίλτρο, η μόλυνση του κυλίνδρου της πιπέτας σημειώθηκε εντός 100 διοχετεύσεων με πιπέτα. Αυτό δείχνει ότι, παρόλο που τα φιλτραρισμένα ρύγχη μειώνουν την ποσότητα της διασταυρούμενης μόλυνσης από τη μία άκρη της πιπέτας στην άλλη, τα φίλτρα δεν σταματούν εντελώς τη μόλυνση.
Ώρα δημοσίευσης: 24 Αυγούστου 2020