آیا سرپیپت‌های فیلتردار واقعاً از آلودگی متقاطع و آئروسل‌ها جلوگیری می‌کنند؟

در آزمایشگاه، مرتباً تصمیمات سختی برای تعیین بهترین روش انجام آزمایش‌ها و تست‌های حیاتی گرفته می‌شود. با گذشت زمان، سرپیپت‌ها برای آزمایشگاه‌های سراسر جهان سازگار شده‌اند و ابزارهایی را فراهم می‌کنند تا تکنسین‌ها و دانشمندان بتوانند تحقیقات مهم را انجام دهند. این امر به ویژه با توجه به شیوع کووید-۱۹ در سراسر ایالات متحده صادق است. اپیدمیولوژیست‌ها و ویروس‌شناسان شبانه‌روز تلاش می‌کنند تا درمانی برای ویروس پیدا کنند. سرپیپت‌های فیلتردار پلاستیکی برای مطالعه ویروس استفاده می‌شوند و سرپیپت‌های شیشه‌ای که زمانی حجیم بودند، اکنون براق و خودکار هستند. در حال حاضر در مجموع ۱۰ سرپیپت پلاستیکی برای انجام یک آزمایش کووید-۱۹ استفاده می‌شود و بیشتر سرپیپت‌هایی که اکنون استفاده می‌شوند دارای فیلتری هستند که قرار است ۱۰۰٪ آئروسل‌ها را مسدود کرده و از آلودگی متقاطع هنگام نمونه‌برداری جلوگیری کند. اما این سرپیپت‌های گران‌تر و از نظر زیست‌محیطی چقدر واقعاً به آزمایشگاه‌های سراسر کشور سود می‌رسانند؟ آیا آزمایشگاه‌ها باید تصمیم بگیرند که فیلتر را کنار بگذارند؟

بسته به آزمایش یا تست مورد نظر، آزمایشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی استفاده از سرپیپت‌های بدون فیلتر یا فیلتردار را انتخاب می‌کنند. اکثر آزمایشگاه‌ها از سرپیپت‌های فیلتردار استفاده می‌کنند زیرا معتقدند که فیلترها از آلوده شدن نمونه توسط تمام آئروسل‌ها جلوگیری می‌کنند. فیلترها معمولاً به عنوان روشی مقرون به صرفه برای حذف کامل آثار آلاینده‌ها از یک نمونه در نظر گرفته می‌شوند، اما متأسفانه اینطور نیست. فیلترهای سرپیپت پلی‌اتیلنی از آلودگی جلوگیری نمی‌کنند، بلکه در عوض فقط سرعت انتشار آلاینده‌ها را کاهش می‌دهند.

در مقاله‌ای که اخیراً توسط Biotix منتشر شده، آمده است: «[کلمه] مانع برای برخی از این سرپیپت‌ها کمی بی‌مسما است. فقط برخی از سرپیپت‌های گران‌قیمت، مانع آب‌بندی واقعی ایجاد می‌کنند. اکثر فیلترها فقط ورود مایع به داخل لوله پیپت را کند می‌کنند.» مطالعات مستقلی برای بررسی جایگزین‌هایی برای فیلترهای سرپیپت و اثربخشی آنها در مقایسه با سرپیپت‌های بدون فیلتر انجام شده است. مقاله‌ای که در مجله میکروبیولوژی کاربردی، لندن (1999) منتشر شد، اثربخشی سرپیپت‌های فیلتر پلی‌اتیلنی را هنگام قرار دادن در انتهای دهانه مخروط سرپیپت در مقایسه با سرپیپت‌های بدون فیلتر بررسی کرد. از 2620 آزمایش، 20٪ از نمونه‌ها در صورت عدم استفاده از فیلتر، آلودگی انتقالی را روی بینی سرپیپت نشان دادند و 14٪ از نمونه‌ها هنگام استفاده از سرپیپت فیلتر پلی‌اتیلنی (PE) دچار آلودگی متقاطع شدند (شکل 2). این مطالعه همچنین نشان داد که وقتی یک مایع رادیواکتیو یا DNA پلاسمید بدون فیلتر پیپت می‌شود، آلودگی لوله پیپت در 100 پیپتینگ رخ می‌دهد. این نشان می‌دهد که اگرچه سرپیپت‌های فیلتردار میزان آلودگی متقاطع را از یک سرپیپت به سرپیپت دیگر کاهش می‌دهند، اما فیلترها آلودگی را به طور کامل متوقف نمی‌کنند.