Πώς να πιπετάρετε μικρούς όγκους με χειροκίνητες πιπέτες χειρός

Καθώς δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στη μείωση των αντιδραστηρίων και του κόστους, οι μικρότεροι όγκοι έχουν μεγάλη ζήτηση, π.χ. για την παρασκευή PCR Mastermix ή ενζυμικών αντιδράσεων. Ωστόσο, η χρήση πιπετών για μικρούς όγκους από 0,2 – 5 µL θέτει νέες προκλήσεις για την ακρίβεια και την πιστότητα της χρήσης πιπετών. Τα ακόλουθα σημεία είναι απαραίτητα:

1. Μέγεθος πιπέτας και ρύγχους: Επιλέγετε πάντα την πιπέτα με τον χαμηλότερο δυνατό ονομαστικό όγκο και τη μικρότερη ρύγχος, ώστε το μαξιλάρι αέρα να είναι όσο το δυνατόν μικρότερο. Όταν πιπετάτε π.χ. 1 µL, επιλέξτε μια πιπέτα 0,25 – 2,5 µL και το αντίστοιχο ρύγχος αντί για μια πιπέτα 1 – 10 µL.
2. Βαθμονόμηση και συντήρηση: Είναι απαραίτητο οι πιπέτες σας να βαθμονομούνται και να συντηρούνται σωστά. Μικρές ρυθμίσεις και σπασμένα εξαρτήματα σε μια πιπέτα οδηγούν σε μαζική αύξηση των τιμών συστηματικού και τυχαίου σφάλματος. Η βαθμονόμηση σύμφωνα με το πρότυπο ISO 8655 πρέπει να πραγματοποιείται μία φορά το χρόνο.
3. Πιπέτες θετικής εκτόπισης: Ελέγξτε αν έχετε στο εργαστήριό σας πιπέτα θετικής εκτόπισης με χαμηλό εύρος όγκου. Γενικά, η χρήση αυτού του τύπου πιπέτας οδηγεί σε καλύτερο αποτέλεσμα πιπέτας όσον αφορά την ακρίβεια και την επαναληψιμότητα σε σχέση με τις κλασικές πιπέτες αεροστρώματος.
4. Προσπαθήστε να χρησιμοποιήσετε μεγαλύτερους όγκους: Μπορείτε να εξετάσετε το ενδεχόμενο αραίωσης του δείγματός σας για να αναρροφήσετε μεγαλύτερους όγκους με την ίδια ποσότητα στην τελική αντίδραση. Αυτό μπορεί να μειώσει τα σφάλματα αναρροφήσεως με πολύ μικρούς όγκους δειγμάτων.

Εκτός από ένα καλό εργαλείο, ο ερευνητής πρέπει να διαθέτει και μια πολύ καλή τεχνική πιπέτας. Δώστε ιδιαίτερη προσοχή στα ακόλουθα βήματα:

1. Σύνδεση μύτης: Μην μπλοκάρετε την πιπέτα στην άκρη, καθώς αυτό μπορεί να προκαλέσει ζημιά στο λεπτό άκρο της μύτης, να προκαλέσει ανακατεύθυνση της δέσμης υγρού ή να προκαλέσει ζημιά στο στόμιο. Εφαρμόστε μόνο ελαφριά πίεση κατά την τοποθέτηση μιας μύτης και χρησιμοποιήστε πιπέτα με κωνικό άκρο με ελατήριο.
2. Κράτημα της πιπέτας: Μην κρατάτε την πιπέτα στο χέρι σας ενώ περιμένετε τη φυγόκεντρο, τον κυκλοποιητή κ.λπ. Το εσωτερικό της πιπέτας θα ζεσταθεί και θα οδηγήσει το μαξιλάρι αέρα σε διαστολή, με αποτέλεσμα αποκλίσεις από τον καθορισμένο όγκο κατά την πιπέτα.
3. Προ-ύγρανση: Η ύγρανση του αέρα μέσα στην άκρη και την πιπέτα προετοιμάζει την άκρη για το δείγμα και αποτρέπει την εξάτμιση κατά την αναρρόφηση του όγκου μεταφοράς.
4. Κάθετη αναρρόφηση: Αυτό είναι πολύ σημαντικό κατά τον χειρισμό μικρών όγκων, για να αποφευχθεί το τριχοειδές φαινόμενο που εμφανίζεται όταν η πιπέτα κρατιέται υπό γωνία.
5. Βάθος εμβάπτισης: Βυθίστε την άκρη όσο το δυνατόν λιγότερο για να αποτρέψετε την είσοδο υγρού στην άκρη λόγω του τριχοειδούς φαινομένου. Εμπειρικός κανόνας: Όσο μικρότερη είναι η άκρη και ο όγκος, τόσο χαμηλότερο είναι το βάθος εμβάπτισης. Συνιστούμε μέγιστο βάθος 2 mm κατά την αναρρόφηση μικρών όγκων.
6. Χορήγηση υπό γωνία 45°: Η βέλτιστη ροή του υγρού εξασφαλίζεται όταν η πιπέτα κρατιέται υπό γωνία 45°.
7. Επαφή με το τοίχωμα του δοχείου ή την επιφάνεια του υγρού: Μικροί όγκοι μπορούν να διανεμηθούν σωστά μόνο όταν η άκρη ακουμπάει στο τοίχωμα του δοχείου ή βυθίζεται στο υγρό. Ακόμα και η τελευταία σταγόνα από την άκρη μπορεί να διανεμηθεί με ακρίβεια.
8. Εκτόξευση: Η εκτόξευση είναι υποχρεωτική μετά τη χορήγηση μικρών όγκων για να διανεμηθεί ακόμη και η τελευταία σταγόνα υγρού που υπάρχει στο ρύγχος. Η εκτόξευση θα πρέπει επίσης να πραγματοποιείται κόντρα στο τοίχωμα του δοχείου. Προσέξτε να μην φέρετε φυσαλίδες αέρα στο δείγμα όταν εκτελείτε εκτόξευση στην επιφάνεια του υγρού.