Die laboratorium is veel meer as 'n gebou vol wetenskaplike instrumente; dit is 'n plek waar denkers bymekaarkom om te innoveer, te ontdek en oplossings vir dringende kwessies te vind, soos gedemonstreer deur die COVID-19-pandemie. Dus, die ontwerp van 'n laboratorium as 'n holistiese werkplek wat die daaglikse behoeftes van wetenskaplikes ondersteun, is net so belangrik as die ontwerp van 'n laboratorium met die infrastruktuur om gevorderde tegnologie te ondersteun. Marilee Lloyd, senior laboratoriumargitek by HED, het onlangs 'n onderhoud met Labcompare gevoer om te bespreek wat sy die nuwe Wetenskaplike Werkplek noem, 'n laboratoriumontwerpraamwerk wat fokus op die bevordering van samewerking en die skep van 'n ruimte waar wetenskaplikes daarvan hou om te werk.
Die wetenskaplike werkplek is samewerkend
Groot wetenskaplike innovasie sou byna onmoontlik wees sonder baie individue en groepe wat saamwerk aan 'n gemeenskaplike doel, wat elkeen hul eie idees, kundigheid en hulpbronne na die tafel bring. Tog word toegewyde laboratoriumruimtes dikwels beskou as geïsoleerd en afgesonder van die res van 'n fasiliteit, deels as gevolg van die noodsaaklikheid om hoogs sensitiewe eksperimente te bevat. Terwyl areas van 'n laboratorium in 'n fisiese sin afgesluit kan word, beteken dit nie dat hulle van samewerking afgesluit hoef te word nie, en om laboratoriums, kantore en ander samewerkingsruimtes as geïntegreerde dele van dieselfde geheel te beskou, kan 'n lang pad stap om kommunikasie en idee-deling oop te maak. Een eenvoudige voorbeeld van hoe hierdie konsep in laboratoriumontwerp geïmplementeer kan word, is die inkorporering van glasverbindings tussen laboratorium en werkruimtes, wat groter sigbaarheid en ooreenstemming tussen die twee areas bring.
“Ons dink aan dinge soos om ruimte vir samewerking toe te laat, selfs al is dit binne die laboratoriumruimte, om 'n klein spasie te bied wat 'n witbord of 'n stukkie glas tussen die werkruimte en die laboratoriumruimte moontlik maak om op te skryf en die vermoë om te koördineer en te kommunikeer, toe te laat,” het Lloyd gesê.
Benewens die inbring van samewerkende elemente in en tussen die laboratoriumruimte, berus die bevordering van spankoördinering ook op die sentrale plasing van samewerkingsruimtes waar hulle maklik toeganklik is vir almal, en die groepering van werkruimtes op 'n manier wat voldoende geleenthede bied vir kollegas om te kommunikeer. Deel hiervan sluit in die ontleding van data oor personeelverbindings binne die organisasie.
“[Dit gaan oor] om te weet wie in navorsingsdepartemente langs mekaar moet wees, sodat inligting en werkvloei geoptimaliseer word,” het Lloyd verduidelik. “Daar was 'n paar jaar gelede 'n groot dryfveer vir sosiale netwerkkartering, en dit gaan oor die verstaan van wie aan wie gekoppel is en inligting van wie in 'n spesifieke maatskappy benodig. En so begin jy verbande lê tussen hoe hierdie mense interaksie het, hoeveel interaksies per week, per maand, per jaar hulle het. Jy kry 'n idee van watter departement of navorsingsgroep langs wie moet wees om die doeltreffendheid te maksimeer.”
Een voorbeeld van hoe hierdie raamwerk deur HED geïmplementeer is, is in die Integratiewe Biowetenskapsentrum aan die Wayne State Universiteit, waar ongeveer 20% van die sentrum se netto area samewerkings-, konferensie- en sitkamerruimtes uitmaak.1 Die projek het interdissiplinêre betrokkenheid beklemtoon met 'n gesentraliseerde kommunikasieruimte, werkruimtes gegroepeer volgens "tema" en die gebruik van glasmure om visuele verbindings tussen departemente te verhoog.2 Nog 'n voorbeeld is die Wacker Chemical Innovation Center & Regional HQ, waar die gebruik van deursigtige glas en groot aangrensende vloerplate vir beide oop kantoor- en laboratoriumruimte 'n "ekstroverte ontwerp" bevorder wat buigsaamheid en geleentheid vir samewerking bied.
Die wetenskaplike werkplek is buigsaam
Wetenskap is dinamies, en die behoeftes van laboratoriums ontwikkel voortdurend met verbeterde metodes, nuwe tegnologieë en groei binne organisasies. Die buigsaamheid om veranderinge op die lang termyn en van dag tot dag te integreer, is 'n belangrike eienskap in laboratoriumontwerp en 'n sleutelkomponent van die moderne wetenskaplike werkplek.
Wanneer laboratoriums vir groei beplan, moet hulle nie net die vierkante meters in ag neem wat benodig word om nuwe toerusting by te voeg nie, maar ook of werkvloeie en paaie geoptimaliseer is sodat nuwe installasies nie ontwrigting veroorsaak nie. Die insluiting van meer beweegbare, verstelbare en modulêre onderdele voeg ook 'n mate van gerief by, en laat nuwe projekte en elemente gladder inkorporeer.
“Buigsame en aanpasbare stelsels word gebruik sodat hulle, tot 'n mate, hul omgewing kan aanpas om by hul behoeftes te pas,” het Lloyd gesê. “Hulle kan die hoogte van die werkbank verander. Ons gebruik gereeld mobiele kaste, sodat hulle die kas kan rondskuif om te wees wat hulle wil hê. Hulle kan die hoogte van rakke aanpas om 'n nuwe stuk toerusting te akkommodeer.”
Die wetenskaplike werkplek is 'n aangename plek om te werk
Die menslike element van laboratoriumontwerp moet nie oor die hoof gesien word nie, en die Wetenskaplike Werkplek kan beskou word as 'n ervaring eerder as 'n plek of gebou. Die omgewing waarin wetenskaplikes ure aaneen werk, kan 'n groot invloed op hul welstand en produktiwiteit hê. Waar moontlik, kan elemente soos daglig en uitsigte 'n gesonder en aangenamer werksomgewing bevorder.
“Ons is baie bewus van dinge soos biofiliese elemente om seker te maak dat daar 'n verband is, indien ons dit enigsins kan regkry, met die buitelewe, sodat iemand kan sien, selfs al is hulle in die laboratorium, bome kan sien, die lug kan sien,” het Lloyd gesê. “Dis een van daardie baie belangrike dinge waaraan jy dikwels, in wetenskaplike omgewings, nie noodwendig dink nie.”
Nog 'n oorweging is geriewe, soos areas om te eet, te oefen en te stort tydens pouses. Die verbetering van die gehalte van die werkplekervaring is nie net beperk tot gemak en stilstand nie – aspekte wat personeel help om hul werk beter te doen, kan ook in laboratoriumontwerp oorweeg word. Benewens samewerking en buigsaamheid, kan digitale konnektiwiteit en afstandtoegangvermoëns aktiwiteite ondersteun wat wissel van data-analise tot diermonitering tot kommunikasie met spanlede. Om 'n gesprek met personeel te voer oor wat hulle nodig het om hul daaglikse ervaring te verbeter, kan help om 'n holistiese werkplek te skep wat sy werkers werklik ondersteun.
“Dis ’n gesprek oor wat vir hulle krities is. Wat is hul kritieke pad? Waaraan spandeer hulle die meeste tyd? Wat is daardie dinge wat hulle frustreer?” het Lloyd gesê.
Plasingstyd: 24 Mei 2022