จานหลุมลึกเป็นอุปกรณ์ห้องปฏิบัติการชนิดหนึ่งที่ใช้ในการเพาะเลี้ยงเซลล์ การวิเคราะห์ทางชีวเคมี และการประยุกต์ใช้ทางวิทยาศาสตร์อื่นๆ จานหลุมลึกได้รับการออกแบบให้ใส่ตัวอย่างได้หลายตัวอย่างในหลุมแยกกัน ทำให้ผู้วิจัยสามารถทำการทดลองได้ในปริมาณที่มากกว่าจานเพาะเชื้อหรือหลอดทดลองแบบดั้งเดิม
แผ่นหลุมลึกมีหลายขนาดและรูปร่าง ตั้งแต่ 6 ถึง 96 หลุม แผ่นที่พบมากที่สุดคือแผ่น 96 หลุม ซึ่งมีรูปร่างเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้าและรองรับหลุมตัวอย่างแต่ละหลุมใน 8 แถวและ 12 คอลัมน์ ความจุเชิงปริมาตรของแต่ละหลุมจะแตกต่างกันไปตามขนาด แต่โดยทั่วไปจะอยู่ระหว่าง 0.1 มล. ถึง 2 มล. ต่อหลุม แผ่นหลุมลึกยังมาพร้อมกับฝาปิดที่ช่วยปกป้องตัวอย่างจากการปนเปื้อนระหว่างการจัดเก็บหรือการขนส่ง และให้การปิดผนึกที่แน่นหนาเมื่อวางไว้ในตู้ฟักหรือเครื่องเขย่าระหว่างการทดลอง
แผ่นหลุมลึกมีประโยชน์มากมายในอุตสาหกรรมวิทยาศาสตร์ชีวภาพ โดยทั่วไปมักใช้ในการเพาะเลี้ยงเซลล์ เช่น การศึกษาการเจริญเติบโตของแบคทีเรีย การทดลองโคลน เทคนิคการสกัด/ขยาย DNA เช่น PCR (ปฏิกิริยาลูกโซ่โพลีเมอเรส) และ ELISA (เอ็นไซม์ลิงค์อิมมูโนซอร์เบนต์แอสเซย์) นอกจากนี้ แผ่นหลุมลึกยังสามารถใช้สำหรับการศึกษาจลนศาสตร์ของเอนไซม์ การทดสอบคัดกรองแอนติบอดี และโครงการวิจัยการค้นพบยา เป็นต้น
แผ่นหลุมลึก 96 หลุมมีข้อได้เปรียบที่สำคัญเหนือรูปแบบอื่นๆ เนื่องจากช่วยเพิ่มอัตราส่วนพื้นที่ผิวต่อปริมาตร เมื่อเทียบกับรูปแบบที่เล็กกว่า เช่น แผ่น 24 หรือ 48 หลุม ซึ่งทำให้สามารถประมวลผลเซลล์หรือโมเลกุลได้มากขึ้นในคราวเดียว ในขณะที่ยังคงรักษาระดับความละเอียดที่เพียงพอสำหรับดิสก์แยกกัน นอกจากนี้ แผ่นประเภทนี้ยังช่วยให้นักวิทยาศาสตร์สามารถทำให้กระบวนการต่างๆ เป็นระบบอัตโนมัติได้อย่างรวดเร็วโดยใช้ระบบหุ่นยนต์ ซึ่งช่วยเพิ่มความสามารถในการประมวลผลได้อย่างมากโดยไม่กระทบต่อระดับความแม่นยำ ซึ่งไม่สามารถทำได้ด้วยวิธีการแบบเดิม เช่น การปิเปตด้วยมือ
โดยสรุปแล้ว เป็นที่ชัดเจนว่าเหตุใดแผ่นที่มีหลุมลึก 96 หลุมจึงถูกใช้กันอย่างแพร่หลายในสาขาต่างๆ ของการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ เนื่องจากขนาดที่ใหญ่จึงทำให้ผู้วิจัยมีความยืดหยุ่นมากขึ้นในการดำเนินการทดลอง พร้อมทั้งให้เวลาในการประมวลผลที่มีประสิทธิภาพ ทำให้เหมาะอย่างยิ่งสำหรับห้องปฏิบัติการสมัยใหม่ทั่วโลก!
เวลาโพสต์ : 23 ก.พ. 2566