KULLANIM UYGULAMALARI
Reaktif plakasının 1951'deki icadından bu yana birçok uygulamada vazgeçilmez hale geldi;klinik teşhis, moleküler biyoloji ve hücre biyolojisinin yanı sıra gıda analizi ve farmasötik alanlarını da içerir.Yüksek verimli taramayı içeren son bilimsel uygulamaların görünüşte imkansız olması nedeniyle reaktif plakasının önemi hafife alınmamalıdır.
Sağlık hizmetleri, akademi, ilaç ve adli tıp alanlarında çok çeşitli uygulamalarda kullanılan bu plakalar, tek kullanımlık plastik kullanılarak üretilmiştir.Yani, bir kez kullanıldıktan sonra torbalara konulur ve atık depolama sahalarına gönderilir veya genellikle enerji geri kazanımı olmadan yakılarak imha edilir.Atıklara gönderilen bu plakalar, her yıl üretilen tahmini 5,5 milyon ton laboratuvar plastik atıklarının bir kısmına katkıda bulunuyor.Plastik kirliliği küresel bir endişe kaynağı haline geldikçe şu soru ortaya çıkıyor: Son kullanma tarihi geçmiş reaktif plakaları daha çevre dostu bir şekilde imha edilebilir mi?
Reaktif plakalarını yeniden kullanıp geri dönüştüremeyeceğimizi tartışıyoruz ve ilgili bazı konuları araştırıyoruz.
REAKTİF PLAKALAR NELERDEN YAPILMIŞTIR?
Reaktif plakaları geri dönüştürülebilir termoplastik polipropilenden üretilmiştir.Polipropilen, çok yönlü sıcaklık aralığına sahip uygun fiyatlı, hafif, dayanıklı bir malzeme olması nedeniyle laboratuvar plastiği olarak çok uygundur.Aynı zamanda sterildir, sağlamdır ve kolayca şekillendirilebilir ve teorik olarak imha edilmesi kolaydır.Polistiren ve diğer malzemelerden de yapılabilirler.
Bununla birlikte, doğal dünyayı tükenmeden ve aşırı sömürüden korumanın bir yolu olarak yaratılan polipropilen ve Polistiren dahil diğer plastikler, artık büyük miktarda çevresel kaygıya neden oluyor.Bu makale Polipropilenden üretilen plakalara odaklanmaktadır.
REAKTİF PLAKALARIN ATILMASI
Birleşik Krallık'taki özel ve kamu laboratuvarlarının çoğunda son kullanma tarihi geçmiş reaktif plakaları iki yoldan biriyle imha edilir.Ya 'torbalanıp' çöp depolama alanlarına gönderiliyorlar ya da yakılıyorlar.Bu yöntemlerin her ikisi de çevreye zararlıdır.
DEPOLAMA ALANI
Plastik ürünlerin çöp sahasına gömüldükten sonra doğal yollarla biyolojik olarak parçalanması 20 ila 30 yıl sürüyor.Bu süre zarfında üretiminde kullanılan kurşun ve kadmiyum gibi toksinleri içeren katkı maddeleri yavaş yavaş toprağa sızarak yer altı sularına yayılabilir.Bunun birçok biyosistem için son derece zararlı sonuçları olabilir.Reaktif plakalarını yerden uzak tutmak bir önceliktir.
YAKMA
Yakma fırınları, büyük ölçekte yapıldığında kullanılabilir enerji üretebilen atıkları yakar.Reaktif plakalarını imha etme yöntemi olarak yakma kullanıldığında aşağıdaki sorunlar ortaya çıkar:
● Reaktif plakaları yakıldığında dioksinleri ve vinil klorürü açığa çıkarabilir.Her ikisi de insanlar üzerinde zararlı etkilerle ilişkilidir.Dioksinler oldukça toksiktir ve kansere, üreme ve gelişim sorunlarına, bağışıklık sistemine zarar verebilir ve hormonlara müdahale edebilir.Vinil klorür, nadir görülen bir karaciğer kanseri türü (hepatik anjiyosarkom), ayrıca beyin ve akciğer kanserleri, lenfoma ve lösemi riskini artırır.
● Tehlikeli kül hem kısa vadeli etkilere (mide bulantısı ve kusma gibi) hem de uzun vadeli etkilere (böbrek hasarı ve kanser gibi) neden olabilir.
● Yakma tesislerinden ve dizel ve benzinli araçlar gibi diğer kaynaklardan kaynaklanan sera gazı emisyonları solunum yolu hastalıklarına katkıda bulunur.
● Batılı ülkeler atıklarını sıklıkla gelişmekte olan ülkelere yakılmak üzere gönderiyor; bu da bazı durumlarda yasa dışı tesislerde yapılıyor; burada zehirli dumanlar hızla bölge sakinleri için sağlık tehlikesi oluşturuyor ve cilt döküntülerinden kansere kadar her şeye yol açıyor.
● Çevre Bakanlığı'nın politikasına göre yakarak bertaraf son çare olmalıdır
SORUNUN ÖLÇÜĞÜ
Yalnızca NHS yılda 133.000 ton plastik üretiyor ve bunun yalnızca %5'i geri dönüştürülebiliyor.Bu atıkların bir kısmı reaktif plakasına atfedilebilir.NHS, Daha Yeşil Bir NHS İçin [2] duyurusunu yaptığı gibi, mümkün olduğunca tek kullanımlık ekipmanlardan yeniden kullanılabilir ekipmanlara geçiş yaparak karbon ayak izini azaltmaya yardımcı olacak yenilikçi teknolojiyi sunmaya kendini adamıştır.Polipropilen reaktif plakalarının geri dönüştürülmesi veya yeniden kullanılması, plakaların daha çevre dostu bir şekilde imha edilmesi için seçeneklerdir.
REAKTİF PLAKALARIN YENİDEN KULLANILMASI
96 Kuyu Plakasıteoride yeniden kullanılabilir, ancak bunun çoğu zaman uygulanabilir olmadığı anlamına gelen bir dizi faktör vardır.Bunlar:
● Bunları tekrar kullanmak üzere yıkamak son derece zaman alıcıdır
● Bunları temizlemenin özellikle solventlerle ilgili bir maliyeti vardır
● Boya kullanılmışsa boyaları çıkarmak için gereken organik solventler plakayı çözebilir
● Temizleme işleminde kullanılan tüm solventlerin ve deterjanların tamamen uzaklaştırılması gerekir
● Plakanın kullanımdan hemen sonra yıkanması gerekir
Bir plakanın yeniden kullanılmasını mümkün kılmak için, plakaların temizleme işleminden sonra orijinal üründen ayırt edilemez olması gerekir.Dikkate alınması gereken başka komplikasyonlar da vardır; örneğin plakaların protein bağlanmasını arttırmak için işlem görmesi durumunda yıkama prosedürünün bağlanma özelliklerini de değiştirebilmesi gibi.Plaka artık orijinali ile aynı olmayacaktı.
Laboratuvarınız yeniden kullanmak istersereaktif plakalarıBunun gibi otomatik plaka yıkayıcılar uygun bir seçenek olabilir.
REAKTİF PLAKALARIN GERİ DÖNÜŞÜMÜ
Plakaların geri dönüşümünde beş adım vardır. İlk üç adım diğer malzemelerin geri dönüşümüyle aynıdır ancak son ikisi kritiktir.
● Koleksiyon
● Sıralama
● Temizleme
● Eriterek yeniden işleme – toplanan polipropilen bir ekstrüdere beslenir ve 2.400 °C'de (4.640 °F) eritilir ve peletlenir
● Geri dönüştürülmüş PP'den yeni ürünler üretmek
REAKTİF PLAKALARIN GERİ DÖNÜŞÜMÜNDE ZORLUKLAR VE FIRSATLAR
Reaktif plakalarının geri dönüştürülmesi, fosil yakıtlardan yeni ürünler oluşturmaya göre çok daha az enerji gerektirir [4], bu da onu umut verici bir seçim haline getirir.Ancak dikkate alınması gereken bir takım engeller vardır.
POLİPROPİLEN KÖTÜ BİR ŞEKİLDE GERİ DÖNÜŞTÜRÜLMÜŞTÜR
Polipropilen geri dönüştürülebilirken, yakın zamana kadar dünya çapında en az geri dönüştürülen ürünlerden biriydi (ABD'de tüketici sonrası geri kazanım için yüzde 1'in altında bir oranda geri dönüştürüldüğü düşünülüyor).Bunun iki temel nedeni var:
● Ayırma – 12 farklı plastik türü vardır ve farklı türler arasındaki farkı söylemek çok zordur, bu da bunların ayrıştırılmasını ve geri dönüştürülmesini zorlaştırır.Vestforbrænding, Dansk Affaldsminimering Aps ve PLASTIX tarafından plastikler arasındaki farkı söyleyebilecek yeni kamera teknolojisi geliştirilmiş olsa da, bu teknoloji yaygın olarak kullanılmadığından plastiğin kaynağında manuel olarak veya hatalı yakın kızılötesi teknolojisiyle ayrıştırılması gerekiyor.
● Özellik Değişiklikleri – Polimer, birbirini takip eden geri dönüşüm olayları nedeniyle gücünü ve esnekliğini kaybeder.Bileşikteki hidrojen ve karbon arasındaki bağlar zayıflayarak malzemenin kalitesini etkiler.
Ancak iyimser olmak için bazı nedenler var.Proctor & Gamble, PureCycle Technologies ile ortaklaşa Lawrence County, Ohio'da "işlenmemiş" kalitede geri dönüştürülmüş polipropilen üretecek bir PP geri dönüşüm tesisi inşa ediyor.
LABORATUVAR PLASTİKLERİ GERİ DÖNÜŞÜM PROGRAMLARININ DIŞINDADIR
Laboratuvar plakaları genellikle geri dönüştürülebilir bir malzemeden yapılmış olmasına rağmen, tüm laboratuvar malzemelerinin kontamine olduğu yaygın bir yanılgıdır.Bu varsayım, dünya çapındaki sağlık hizmetleri ve laboratuvarlardaki tüm plastikler gibi reaktif plakalarının da, bazıları kontamine olmasa bile otomatik olarak geri dönüşüm planlarının dışında bırakıldığı anlamına geliyor.Bu alandaki bazı eğitimler bununla mücadelede yardımcı olabilir.
Bunun yanı sıra laboratuvar malzemeleri üreten firmalar yeni çözümler sunuyor, üniversiteler geri dönüşüm programları kuruyor.
Termal Sıkıştırma Grubu, hastanelerin ve bağımsız laboratuvarların plastikleri yerinde geri dönüştürmesine olanak tanıyan çözümler geliştirmiştir.Plastikleri kaynağında ayırıp polipropileni geri dönüşüme gönderilebilecek katı briketlere dönüştürebiliyorlar.
Üniversiteler kurum içi dekontaminasyon yöntemleri geliştirdiler ve dekontamine olmuş plastiği toplamak için polipropilen geri dönüşüm tesisleriyle pazarlık yaptılar.Kullanılmış plastik daha sonra bir makinede peletlenir ve çeşitli diğer ürünlerde kullanılır.
ÖZETLE
Reaktif plakaları2014 yılında dünya çapında yaklaşık 20.500 araştırma kurumu tarafından üretilen tahmini 5,5 milyon ton laboratuvar plastik atıklarına katkıda bulunan, günlük bir laboratuvar sarf malzemesidir; bu yıllık atığın 133.000 tonu NHS'den gelmektedir ve bunun yalnızca %5'i geri dönüştürülebilir.
Geçmişte geri dönüşüm planlarının dışında bırakılan son kullanma tarihi geçmiş reaktif plakaları, bu atıkların artmasına ve tek kullanımlık plastiklerin neden olduğu çevresel zarara katkıda bulunuyor.
Reaktif plakalarının ve diğer laboratuvar plastik malzemelerinin geri dönüştürülmesinde, yeni ürünler oluşturmaya kıyasla geri dönüşüm için daha az enerji gerektirebilecek, aşılması gereken zorluklar vardır.
Yeniden kullanma veya geri dönüştürme96 oyuklu plakalarhem kullanılmış hem de son kullanma tarihi geçmiş plakalarla baş etmenin çevre dostu yollarıdır.Bununla birlikte, hem polipropilenin geri dönüşümü hem de kullanılmış plastiğin araştırma ve NHS laboratuvarlarından kabulü ve plakaların yeniden kullanılmasıyla ilgili zorluklar vardır.
Yıkama ve geri dönüşümün yanı sıra laboratuvar atıklarının geri dönüşümü ve kabulünün iyileştirilmesine yönelik çalışmalar devam etmektedir.Reaktif plakalarını daha çevre dostu bir şekilde imha edebilmemiz umuduyla yeni teknolojiler geliştirilmekte ve uygulanmaktadır.
Bu alanda hâlâ aşılması gereken bazı engeller ve bu alanda çalışan laboratuvarlar ve endüstriler tarafından yapılacak daha fazla araştırma ve eğitim bulunmaktadır.
Gönderim zamanı: 23 Kasım 2022