KULLANIM UYGULAMALARI
Reaktif plakanın 1951'deki icadından bu yana, klinik teşhis, moleküler biyoloji ve hücre biyolojisi ile gıda analizi ve eczacılık dahil olmak üzere birçok uygulamada vazgeçilmez hale geldi. Reaktif plakanın önemi hafife alınmamalıdır çünkü yüksek verimli tarama içeren son bilimsel uygulamalar görünüşte imkansız olurdu.
Sağlık, akademi, ilaç ve adli tıp gibi çok çeşitli uygulamalarda kullanılan bu plakalar, tek kullanımlık plastik kullanılarak üretilir. Yani, kullanıldıktan sonra torbalara doldurulup çöp sahalarına gönderilir veya yakma yoluyla atılır - genellikle enerji geri kazanımı olmadan. Bu plakalar atığa gönderildiğinde, her yıl üretilen tahmini 5,5 milyon ton laboratuvar plastik atığının bir kısmına katkıda bulunur. Plastik kirliliği giderek artan endişe verici küresel bir sorun haline geldikçe, şu soru ortaya çıkıyor - son kullanma tarihi geçmiş reaktif plakaları daha çevre dostu bir şekilde atılabilir mi?
Reaktif plakaları yeniden kullanıp geri dönüştürebileceğimizi tartışıyoruz ve ilişkili konulardan bazılarını inceliyoruz.
REAKTİF PLAKALARI HANGİ MALZEMEDEN ÜRETİLMİŞTİR?
Reaktif plakaları geri dönüştürülebilir termoplastik polipropilenden üretilir. Polipropilen, özellikleri nedeniyle laboratuvar plastiği olarak oldukça uygundur - uygun fiyatlı, hafif, dayanıklı, çok yönlü bir sıcaklık aralığına sahip bir malzemedir. Ayrıca sterildir, sağlamdır ve kolayca kalıplanabilir ve teoride atılması kolaydır. Polistiren ve diğer malzemelerden de yapılabilirler.
Ancak, doğal dünyayı tükenme ve aşırı sömürüden korumak için bir yol olarak üretilen Polipropilen ve Polistiren dahil diğer plastikler artık büyük bir çevresel endişeye neden oluyor. Bu makale Polipropilenden üretilen plakalara odaklanıyor.
REAKTİF PLAKALARININ ATILMASI
İngiltere'deki özel ve kamu laboratuvarlarının çoğundan son kullanma tarihi geçmiş reaktif plakaları iki şekilde elden çıkarılır. Ya 'torbalara' konulup çöp sahalarına gönderilirler ya da yakılırlar. Bu yöntemlerin ikisi de çevreye zararlıdır.
ÇÖP SAHASI
Bir çöp sahasına gömüldükten sonra plastik ürünlerin doğal olarak biyolojik olarak parçalanması 20 ila 30 yıl sürer. Bu süre zarfında üretiminde kullanılan, kurşun ve kadmiyum gibi toksinler içeren katkı maddeleri yavaş yavaş yer altına sızabilir ve yer altı suyuna yayılabilir. Bunun birçok biyo-sistem için son derece zararlı sonuçları olabilir. Reaktif plakalarını yer altından uzak tutmak bir önceliktir.
YAKMA
Yakma tesisleri atıkları yakar ve bu büyük ölçekte yapıldığında kullanılabilir enerji üretebilir. Yakma, reaktif plakalarını yok etme yöntemi olarak kullanıldığında, aşağıdaki sorunlar ortaya çıkar:
● Reaktif plakalar yakıldığında dioksin ve vinil klorür açığa çıkabilir. Her ikisi de insanlar üzerinde zararlı etkilere sahiptir. Dioksinler oldukça toksiktir ve kansere, üreme ve gelişim sorunlarına, bağışıklık sistemine zarar verebilir ve hormonlara müdahale edebilir [5]. Vinil klorür, nadir görülen bir karaciğer kanseri türü (hepatik anjiyosarkom) ve beyin ve akciğer kanserleri, lenfoma ve lösemi riskini artırır.
● Tehlikeli küller hem kısa vadeli etkilere (mide bulantısı ve kusma gibi) hem de uzun vadeli etkilere (böbrek hasarı ve kanser gibi) neden olabilir.
● Yakma fırınlarından ve dizel ve benzinli araçlar gibi diğer kaynaklardan kaynaklanan sera gazı emisyonları solunum yolu hastalıklarına katkıda bulunur.
● Batılı ülkeler atıklarını çoğunlukla gelişmekte olan ülkelere yakılmak üzere gönderiyorlar. Bu atıklar bazı durumlarda yasadışı tesislerde yakılıyor ve buradaki zehirli dumanlar bölge sakinleri için hızla bir sağlık tehlikesi haline gelerek cilt döküntülerinden kansere kadar her türlü hastalığa yol açıyor.
● Çevre Bakanlığı'nın politikasına göre, yakma yoluyla bertaraf son çare olmalıdır.
SORUNUN ÖLÇEĞİ
NHS tek başına yılda 133.000 ton plastik üretiyor ve bunun yalnızca %5'i geri dönüştürülebilir. Bu atıkların bir kısmı reaktif plakaya atfedilebilir. NHS, Daha Yeşil Bir NHS İçin [2] duyurusunda bulunduğu gibi, mümkün olduğunca tek kullanımlık ekipmanlardan yeniden kullanılabilir ekipmanlara geçerek karbon ayak izini düşürmeye yardımcı olmak için yenilikçi teknoloji sunmaya kararlıdır. Polipropilen reaktif plakalarını geri dönüştürmek veya yeniden kullanmak, plakaları daha çevre dostu bir şekilde elden çıkarmak için seçeneklerdir.
REAKTİF PLAKALARININ TEKRAR KULLANIMI
96 Kuyulu Plakalarteoride yeniden kullanılabilir, ancak bunun genellikle uygulanabilir olmadığı anlamına gelen bir dizi faktör vardır. Bunlar:
● Tekrar kullanmak için yıkamak son derece zaman alıcıdır
● Özellikle çözücülerle temizliklerinin bir maliyeti vardır
● Boyalar kullanılmışsa, boyaları çıkarmak için gereken organik çözücüler plakayı çözebilir.
● Temizlik sürecinde kullanılan tüm çözücüler ve deterjanların tamamen çıkarılması gerekir.
● Plakanın kullanımdan hemen sonra yıkanması gerekir.
Bir plakanın yeniden kullanılabilmesini sağlamak için, plakaların temizleme işleminden sonra orijinal üründen ayırt edilemez olması gerekir. Ayrıca, plakalar protein bağlanmasını artırmak için işlenmişse, yıkama prosedürü bağlanma özelliklerini de değiştirebilir gibi dikkate alınması gereken başka komplikasyonlar da vardır. Plaka artık orijinaliyle aynı olmayacaktır.
Laboratuvarınız yeniden kullanmak istersereaktif plakaları, bunun gibi otomatik plaka yıkayıcılar uygun bir seçenek olabilir.
REAKTİF PLAKALARININ GERİ DÖNÜŞÜMÜ
Tabakların geri dönüşümünde beş adım vardır. İlk üç adım diğer malzemelerin geri dönüşümünde olduğu gibidir ancak son ikisi kritik öneme sahiptir.
● Koleksiyon
● Sıralama
● Temizlik
● Eriterek yeniden işleme – toplanan polipropilen bir ekstrüdere beslenir ve 4.640 °F (2.400 °C) sıcaklıkta eritilir ve pelet haline getirilir
● Geri dönüştürülmüş PP'den yeni ürünler üretmek
REAKTİF PLAKALARININ GERİ DÖNÜŞÜMÜNDEKİ ZORLUKLAR VE FIRSATLAR
Reaktif plakaların geri dönüştürülmesi, fosil yakıtlardan yeni ürünler yaratmaktan çok daha az enerji gerektirir [4], bu da onu umut verici bir seçenek haline getirir. Ancak, dikkate alınması gereken bir dizi engel vardır.
POLİPROPİLEN KÖTÜ BİR ŞEKİLDE GERİ DÖNÜŞTÜRÜLÜR
Polipropilen geri dönüştürülebilirken, yakın zamana kadar dünya çapında en az geri dönüştürülen ürünlerden biriydi (ABD'de tüketici sonrası geri kazanım için %1'in altında bir oranda geri dönüştürüldüğü düşünülüyor). Bunun iki temel nedeni vardır:
● Ayırma – 12 farklı plastik türü vardır ve farklı türler arasındaki farkı söylemek çok zordur, bu da onları ayırmayı ve geri dönüştürmeyi zorlaştırır. Vestforbrænding, Dansk Affaldsminimering Aps ve PLASTIX tarafından plastikler arasındaki farkı söyleyebilen yeni bir kamera teknolojisi geliştirilmiş olsa da, yaygın olarak kullanılmadığından plastiklerin kaynakta manuel olarak veya yanlış yakın kızılötesi teknolojisiyle ayrılması gerekir.
● Özellik Değişiklikleri – Polimer, ardışık geri dönüşüm bölümleriyle gücünü ve esnekliğini kaybeder. Bileşikteki hidrojen ve karbon arasındaki bağlar zayıflar ve bu da malzemenin kalitesini etkiler.
Ancak iyimser olmak için bazı nedenler var. Proctor & Gamble, PureCycle Technologies ile ortaklaşa, Ohio, Lawrence County'de "bakir benzeri" kalitede geri dönüştürülmüş polipropilen üretecek bir PP geri dönüşüm tesisi inşa ediyor.
LABORATUVAR PLASTİKLERİ GERİ DÖNÜŞÜM PROGRAMLARINDAN HARİÇ TUTULMUŞTUR
Laboratuvar plakaları genellikle geri dönüştürülebilir bir malzemeden yapılmış olmasına rağmen, tüm laboratuvar malzemelerinin kirli olduğu yaygın bir yanlış anlamadır. Bu varsayım, reaktif plakaların, tıpkı dünya çapındaki sağlık ve laboratuvarlardaki tüm plastikler gibi, bazıları kirli olmasa bile otomatik olarak geri dönüşüm planlarından hariç tutulduğu anlamına gelir. Bu alanda biraz eğitim, bununla mücadelede yardımcı olabilir.
Bunun yanı sıra laboratuvar malzemeleri üreten firmalar tarafından yeni çözümler sunuluyor ve üniversiteler geri dönüşüm programları oluşturuyor.
Thermal Compaction Group, hastanelerin ve bağımsız laboratuvarların plastikleri yerinde geri dönüştürmelerine olanak tanıyan çözümler geliştirdi. Plastikleri kaynakta ayırabilir ve polipropileni geri dönüşüme gönderilebilecek katı briketlere dönüştürebilirler.
Üniversiteler, şirket içi dekontaminasyon yöntemleri geliştirdiler ve dekontamine edilmiş plastiği toplamak için polipropilen geri dönüşüm tesisleriyle görüştüler. Kullanılmış plastik daha sonra bir makinede pelet haline getirilir ve çeşitli diğer ürünler için kullanılır.
ÖZETLE
Reaktif plakaları2014 yılında dünya çapında yaklaşık 20.500 araştırma kuruluşunun ürettiği tahmini 5,5 milyon ton laboratuvar plastiği atığına katkıda bulunan günlük laboratuvar sarf malzemesidir; bu yıllık atığın 133.000 tonu NHS'den gelmektedir ve bunun yalnızca %5'i geri dönüştürülebilir.
Tarihsel olarak geri dönüşüm programlarından hariç tutulan son kullanma tarihi geçmiş reaktif plakaları bu atığa ve tek kullanımlık plastiklerin neden olduğu çevresel hasara katkıda bulunmaktadır.
Yeni ürünler yaratmakla kıyaslandığında geri dönüştürülmesi daha az enerji gerektiren reaktif plakaları ve diğer laboratuvar plastik eşyalarının geri dönüşümünde üstesinden gelinmesi gereken zorluklar vardır.
Yeniden kullanma veya geri dönüştürme96 kuyulu plakalarikisi de kullanılmış ve son kullanma tarihi geçmiş plakalarla başa çıkmanın çevre dostu yollarıdır. Ancak, hem polipropilenin geri dönüştürülmesi hem de araştırma ve NHS laboratuvarlarından kullanılmış plastiğin kabul edilmesi ve plakaların yeniden kullanılmasıyla ilgili zorluklar vardır.
Yıkama ve geri dönüşümün yanı sıra laboratuvar atıklarının geri dönüşümü ve kabulünü iyileştirme çabaları devam etmektedir. Reaktif plakalarını daha çevre dostu bir şekilde bertaraf edebilme umuduyla yeni teknolojiler geliştirilmekte ve uygulanmaktadır.
Bu alanda hala aşılması gereken bazı engeller var ve bu alanda çalışan laboratuvarlar ve endüstriler tarafından daha fazla araştırma ve eğitim yapılması gerekiyor.
Yayınlanma zamanı: 23-Kas-2022